Herken jij dit?

Jij en je partner zijn een geweldige match: zet jullie twee op een eiland samen en … heerlijk!! Jullie delen vele interesses, kunnen goed praten. Dat je de liefde op deze manier mag beleven!

Met de kinderen uit een vorige relatie vormen jullie een samengesteld gezin.

In het dagelijks leven ontstaan er vroeg of laat spanningen: met elkaar, de kinderen, over de ex-partner, opvoeding, verschillen enz.

Spanningen: enkele voorbeelden

Eén partner merkt dat de kinderen altijd hun zin moeten krijgen, niet respectvol zijn of niet goed opgevoed worden… en zit met de frustratie dat zijn of haar partner dat niet wil zien of daar niets aan doet.

De andere partner vindt het op zijn beurt dan weer frustrerend dat over zo ongeveer álles een punt gemaakt wordt, vraagt zich af of de kinderen wel écht welkom zijn en stelt vast dat de klagende partner zich zelf niet aan de regels houdt (twee maten en gewichten). Zo vermoeiend dat er altijd gedoe is en het nooit eens ‘gewoon leuk’ kan zijn.

Ander voorbeeld. Eén van de kinderen maakt er geen geheim van dat hij dat hele stiefgebeuren maar niks vindt en sluit zich af (misschien vermoed je dat er op dit kind ingepraat is?). Stess breidt zich uit als een olievlek, want dit is niet wat je wil: als stiefouder neem je dit tegen beter weten in persoonlijk (je trekt je terug op je slaapkamer of werk, vermijdt de situatie of sluit je hart af), als ouder vrees je het ergste voor je kind én word je stiknerveus van de reactie van je partner (diep vanbinnen vraag je je af of dit aan jou ligt), als koppel kan je hier nauwelijks over praten.

Ik hoef er denk ik geen tekeningetje bij te maken dat de pannen helemaal van het dak vliegen als ook nog eens de ex-partner zich hiermee bemoeit 🙁

Het is zo pijnlijk en vermoeiend om te moeten concluderen dat het dagelijks leven zó ingewikkeld lijkt

… en dat ondanks alle liefde en goede bedoelingen.

Het lijkt alsof de ‘puzzel’ niet gelegd kan worden. Dat geluk, rust en liefde voor eeuwig onbereikbaar zijn, als los zand uit je hand glippen.

Praten lost niets op of eindigt in een emotioneel drama. Je hebt geprobeerd je aan te passen of afspraken te maken, maar dat heeft de sfeer in huis niet verbeterd. Diep vanbinnen voel je je niet gesteund door je partner. Als plusouder (stiefouder) voel je je buitengesloten; als ouder lijk je tekort te schieten.

Je maakt je zorgen. Wat is het effect hiervan op de kinderen? Stevenen we af op een nieuwe scheiding? Moet ik partij kiezen?

Twijfel en schuldgevoel nemen over. Ligt het aan mij? Aan dingen uit mijn verleden? Beeld ik me dit in? Ben ik wel goed genoeg voor een relatie? Wat voor ouder ben ik?

Je verlangt naar harmonie en op een gewone, respectvolle manier met elkaar omgaan.

Alleen… je weet niet hoe : ( 

In plaats van dat je naar elkaar toegroeit, nemen spanning, ruzie, onverdraagzaamheid en/of afstand alleen maar toe.