Met gekruiste armen zitten ze voor me. Carine, stiefmama sinds een tweetal jaar, samen met haar partner, Luc, vader van Sofia. Dat ze hulp nodig hebben bij het bouwen van een band tussen Carine en zijn dochter. Want die twee spreken niet meer met elkaar.
In het begin ging het zo goed en leken de twee dames een geweldige klik te hebben, aldus Luc. Samen op de playstation, samen shoppen, kokkerellen, noem maar op.
Maar dan, opeens, was het gedaan met de pret. Sofia – 15 jaar – bleef steeds langer op haar kamer, wees uitjes naar het shoppingcenter af en leek niet meer in Carine geïnteresseerd.
Luc: “ik vermoed dat Carine gewoon teveel op Sofia gericht is. Het is toch logisch dat kleine meisjes groot worden en meer met zichzelf bezig zijn? Dat hun stiefmama nu eenmaal niet het centrum van hun bestaan vormt…”
Hij wrijft snel wat over haar arm en onderzoekt vluchtig haar blik. Ook ik kijk naar Carine en vraag me af hoe zij dit oppakt. Dat zij een veeleisende, egoïstische vrouw is die alleen maar aandacht wil? Dat ze zich aanstelt en het maar moet ‘los laten’? En dat zijn streling haar sussend moet verhinderen dat ze in opstand komt?
Nog voor Luc uitgesproken is, veert ze recht. Ze doet zichtbaar moeite zichzelf rustig te houden, hetgeen niet gemakkelijk lijkt in de vele voorbeelden die ze mij allemaal tegelijk wil vertellen. Om aan te tonen dat er iets heel anders speelt.
Dat Sofia geen goeiemorgen zegt tegen haar en wel tegen de anderen. Dat het meisje alleen naar beneden komt als haar vader thuis komt. Dat er spullen uit haar make-uptas verdwijnen en Sofia in alle toonaarden ontkent, maar dat het toch echt niet anders kan dan dat zij… enzoverder enzovoort.
Het koppel geraakt op dreef en ik moet regelmatig tussen komen. Dit onderwerp is zo gevoelig geworden dat ze er thuis niet over durven spreken. Nu ze hier voor mij zitten lijken ze alles uit de kast te halen om lucht te geven aan het hele gedoe.
Ik word dan strenger. Om de beurt spreken en elkaar niet onderbreken alstublieft! Dat ik hier de enige ben die mag onderbreken! Dat ik hen zal onderbreken wanneer ze elkaar onderbreken.
Het gesprek loopt verder. Om de beurt vertellen ze hun standpunten en geven ze voorbeelden. Op een bepaald moment geef ik dan aan dat ik genoeg gehoord heb en of ik ook iets mag zeggen. Dat ze hier niet komen om te ventileren, ook al voelt dat voor na al die tijd van inhouden als een opluchting aan. Dat ze al weten wat ze allemaal willen zeggen. Dat ze die verhalen al kennen en dat ik hen wil helpen dit anders te zien, iets nieuws te ontdekken. Om te kijken hoe ze dit anders aan kunnen pakken.
Wat er aan de hand is…
Het verhaal van Luc en Carine is niet uniek, in tegenstelling tot wat zij denken, al heeft het natuurlijk wel zijn unieke kanten en speciallekes. Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord, dat het in het begin eerst fan-tas-tisch was? Dat alle kaarten gunstig leken, het geluk hen toelachte.
Bij heel wat mensen komt hier op een gegeven moment verandering in, niet zelden op het moment dat het engagement toeneemt. Wanneer duidelijk wordt dat de stiefouder blijft. Dat de kinderen er altijd zullen zijn. Dat de ex-partner niet uit te gommen is. Dat het voor echt is. En die nieuwe persoon in het leven niet zomaar even een plus is, een cadeau, maar ook vraagt aan aanpassing, rekening houden met.
Zo ken ik menig koppel met kinderen uit een vorige relatie waarbij de nieuwe partner de kinderen voorheen al kende. Ik denk aan de stiefvader die vroeger leerkracht was van die kinderen. Aan de stiefmama die eerder de buurvrouw was of het nieuwe paar dat ontstaan is uit een gemeenschappelijke vriendengroep en eerder al met elkaars kinderen in contact kwamen op gezamelijke barbecues, feestjes of zelfs vakanties.
Op het moment dat duidelijk wordt dat het voor echt is, verandert het. Ook bij die leerkracht, buurvrouw en vrienden. Dat is niet het begin van het einde, zoals vele mensen vrezen, maar het einde van het begin. Het luidt een nieuwe fase in in de vorming van het samengestelde geheel. De hele uitzoekingsdans begint dan.
Dan pas.
Aantrekken, afstoten, zoeken, tasten in het donker, vinden, toch weer niet, tegemoet komen, vermoeid geraken, moed bij elkaar schrapen, een nieuwe poging. Dat soort dingen.
Het is aan de twee partners om helder te zien zodat ze er rustig onder kunnen blijven. Want, ja natuurlijk is dat een spannende periode, met een hoop zorgen en twijfels. Komt het wel goed? Kan mijn kind hier wel aarden? Wat is mijn positie als stiefouder? Doe ik het wel goed als ouder? Wat als mijn ex weer ellelange berichten begint te sturen waarin ik ter verantwoording word geroepen? En… is dat wel iets voor mij, dat samenwonen?
De twee partners hebben de situatie niet geheel in de hand. Je hoeft geen controlefreak zijn om daar stress van te krijgen. Het enige wat ze eigenlijk kunnen doen is hun onrust doen zakken, rustig worden, aarding vinden, ademen, elkaar blijven horen, uithuilen zonder oplossingen te willen want die zijn er niet. Als een baken te midden van een zee de golven leren verdragen en elkaar de hand blijven reiken.
En dan, als je wat aangespoeld geraakt, kijken: wat zou nu wijs zijn om hier te gaan doen?
Kunnen ze rust vinden bij elkaar, ook al hebben ze elk andere zorgen? Kunnen ze van daaruit anders leren kijken naar wat er gebeurt? Met de kinderen bijvoorbeeld. Die ook in deze dans terecht komen en ineens wat vreemd beginnen doen, tegensputteren of ronduit weigeren.
Dat is niet wat koppels als Carine en Luc doen…
De stress grijpt hen beiden bij de kraag en laat hen alle hoeken van de kamer zien. Dat genereert nog meer spanning, waardoor iemand als Carine al snel naar de dochter wijst. “Als zij nu maar…!”
Of: “Als jij nu maar dat zij nu maar…!”
Waarop hij als een leeuw voor zijn kind springt en haar loeihard op haar plek wil zetten. Al heeft hij daar meteen spijt van, want zij is wel zijn liefste en wil niet liever dan met haar oud worden en het leven vieren.
Inzicht in wat er gebeurt in de relaties. Veiligheid vinden bij je partner. Tot rust komen en in vraag stellen. Om daarna stilletjes af te tasten hoe het anders kan.
Dat is hoe een samengesteld gezin tot stand komt.
Kunnen jullie hier ook hulp in gebruiken?
Ik ben met veel plezier en toewijding jullie vuurtoren. Bekijk hier mijn aanbod en hoe ik kan helpen >>>
Graag lees ik hieronder je reactie. Dank je wel ook om dit bericht te delen met de mensen uit je netwerk… er leven nog veel misverstanden over veranderen in samengestelde gezinnen.
Cindy Schepers
