“Psssssssssssst”

Vanuit haar luie zetel hoort stiefmama hoe een paar meter verder een nieuwe fles cola soldaat gemaakt wordt.

Haar bloed begint meteen te kolken. Ze is het er zoooo niet mee eens dat stiefdochter frisdrank mag drinken. 

Op een gewone maandagavond dan nog wel! Hoe is het toch mogelijk dat hij hier mee instemt?! En dat terwijl we zoveel principes en waarden over het leven delen samen…

Ze ademt een paar keer diep in en uit.

We gaan hier toch weer geen ruzie over maken hé? Wat kan mij het ook schelen dat zij zich ziek drinkt? Ik heb er toch geen last van? Laat het los… laat het los…

Ze klemt haar kaken op elkaar. Nee, in loslaten is ze niet zo goed.

Het gaat dan ook helemaal niet om die frisdrank, denkt ze bij zichzelf. Het gaat er om dat het zo vanzelfsprekend is dat zij álles mag doen en laten wat zij wil. Dat haar nooit een strobreed in de weg gelegd wordt. Dat zij het hier voor het zeggen heeft zodra ze een voet over de drempel zet. Zij wordt behandeld als een koningin! Is dat opvoeden? Hij met zijn verdomd schuldgevoel ook. Gaat dat dan nooit over? Ik ben gewoon goed zot dat ik dit allemaal maar onderga.

*

Die avond is het beeld zonder klank. Haar man heeft geen idee wat er scheelt. Heeft hij iets verkeerds gedaan? Zou het met haar werk te maken hebben? Voor de zekerheid laat hij haar met rust. Nog wat paperassen afwerken aan zijn bureau.

*

Later die avond – als het huis helemaal stil is – ploft hij naast haar in de zetel. “Oh ja, dit weekend… mijn ex wil graag wisselen. Haar meenemen op familieweekend. Of dat ok was vroeg ze.”

Hij had alvast gezegd van wel. Dan komt zijn dochter volgend weekend wel in de plaats.

“Kunnen wij misschien dit vrijgekomen weekend dat etentje met jouw collega’s toch door laten gaan?”

Even kan je een speld horen vallen.

Dan vliegt zij uit. Dat hij een slaaf is van zijn kind. Van zijn ex. Dat het maar eens gedaan moet zijn!

Hij snapt er niks van.

Ze is toch ook zo emotioneel. Kinderlijk eigenlijk. Ze moest zichzelf eens bezig kunnen zien… djeezes! Als ze het rationeel zou bekijken zou ze inzien dat zij er alleen maar bij wint. Dat ze dat etentje in de plaats krijgt!

Maar hij heeft geleerd te zwijgen. Rationele argumenten maken het meestal erger.

En oh wee als hij komt met dat hij zich anders ook wel als sloef van háár opstelt… nee, zijn eigen gevoelens kán hij niet inbrengen. Dan escaleert het alleen maar.

Zij brult en hij zwijgt. Dan volgt de stilte.

*

’s Nachts kan ze niet slapen. Ze vindt het vreselijk als de dingen niet uitgepraat zijn. Maar dit hebben we al zo vaak geprobeerd en het komt toch altijd maar terug. Dan heb ik net iets met hand en tand liggen uitleggen en vijf minuten later spreekt hij zijn dochter zodanig aan alsof hij haar de hemel belooft. Hoort hij dan niet wat ik zeg?

*

Nee, hij hoort niet wat zij zegt. Zij hoort hem evenmin.

Hoe meer zij kritiek uit over zijn houding, hoe meer hij zich terugtrekt.

Hoe meer hij zich terugtrekt, hoe onrustiger zij wordt.

Hoe onrustiger zij wordt, hoe meer ze zich voorneemt te zwijgen.

Hoe meer hij haar voelt zwijgen, hoe onzekerder hij wordt.

Hoe onzekerder hij wordt, hoe meer hij zijn best gaat doen.

Hoe meer hij zijn best gaat doen, hoe meer zij een afkeer krijgt.

Hoe meer…

*

Zij hoort ook zichzelf niet

Het gaat niet om die frisdrank en óók niet om het kind dat op een piëdestal zou staan.

Het gaat erom hoe zij zich in de kou gezet voelt. Ze voelt zich verlaten. Ze mist hem in dat hele frisdrank-issue. Hun waarden en normen lijken niet meer te bestaan. Diep vanbinnen voelt het alsof hun relatie dan niet meer bestaat. Dat zij dan niet meer bestaat.

Dat klinkt misschien vergezocht, maar toch is dat de angel in dit verhaal voor de stiefmama. Dát is de reden waarom ze dit niet kan loslaten.

Het is belangrijk dat ze zich daar bewust van wordt, zo kan ze anders communiceren:

“Ik wil je gewoon even kunnen voelen, schat. Kijk eens naar mee, kom eens bij mij… ik ben het gevoel van ‘ons’ even kwijt en als ik niet oplet krijgen we die frisdrank-discussie weer. Ik weet heel goed dat je daar een hekel aan hebt en dan een muur bouwt. Het zal ook wel niet gemakkelijk zijn voor jou… Als je die muur bouwt, mij buitensluit… daar word ik knettergek van. Hou me gewoon even vast… wil je dat even voor me doen?”

Voor hem is de angel de onredelijkheid van zijn vrouw. Voor hem lijkt het dat zij out of the blue een emotionele crisis krijgt. Het is zo onvoorspelbaar voor hem dat het onveilig is. Hij snapt echt met de beste wil van de wereld niet waar zij een punt van maakt. En om zichzelf tegen al die onredelijkheid te wapenen, schermt hij zich af. Met redelijke argumenten en/of beeld zonder klank.

Maar als zij dan wat meer uitleg geeft… als zij komt dat van haar vasthouden en dat voelen enzo, daar kan hij wél iets mee. Zijn hoofd begrijpt het misschien niet helemaal, maar op de een of andere manier merkt hij wel dat zij rustiger wordt. En dus wordt hij dat ook.

Nee, dat met die frisdrank is niet opgelost

Stiefmama zal mogelijk altijd vinden dat er te veel gedronken wordt, papa zal er mogelijk altijd zijn schouders bij ophalen. Dat is hier niet veranderd. Maar door de connectie tussen man en vrouw – hier even opnieuw goed in het daglicht gezet – is veranderd.

En dat maakt van dat hele gedoe met die frisdrank een lachtertje.

Lopen jij en je partner ook tegen de uitdagingen van het samengestelde gezin aan?

Bekijk dan hier mijn actueel aanbod >>

Dankjewel om dit artikel te delen met je netwerk en hieronder een reactie achter te laten!