Ik heb de indruk dat er nog maar weinig inzicht bestaat over hoe samengestelde gezinnen werken en hoe stiefouderschap in elkaar zit. Nog veel werk aan de winkel dus. Vandaar een nieuwe video.
Deze keer geef ik een voorbeeld van een koppel dat me hier onlangs een vraag over stelde.
Aan bod komen:
xx hoe je aan de relatie met je stiefkind kan werken als de ex moeilijk doet
xx hoe geven en nemen in evenwicht geraakt voor de stiefouder
xx wat de rol van de ouder (partner van de stiefouder) hierin is
Dank om deze video te delen met je vrienden en kennissen te delen. Laat ons samen alle misverstanden over dit onderwerp de wereld uit helpen.
Willen jullie werken aan een beter samengesteld gezin? Bekijk dan hier hoe ik je kan helpen >>>
*Namen, situaties en specifieke gegevens in video’s zoals deze zijn omwille van privacyredenen veranderd.
Beste Cindy, bedankt voor deze video. Heel heel erg herkenbaar! Alleen mijn partner steunt me niet naar mijn gevoel…. ik heb heel erg het gevoel dat ik me maar constant moet laten gebruiken en aanpassen, ik ben volledig ‘leeggezogen’. Heb al meerdere keren de stekker willen uittrekken, ik voel me ontzettend misbegrepen en eenzaam. Lijkt wel of ik er helemaal alleen voorsta. Dit is niet hoe ik mijn leven had voorgesteld. Alvast bedankt.
Beste P.,
Wat een schrijnende getuigenis. Dank om hem te delen, want je haalt een aspect aan dat niet in mijn video aan bod komt en waardoor ik nu, hier in mijn reactie, dat aspect ook kan belichten. In het voorbeeld van het koppel uit mijn video waren beide partners bereid zich te laten helpen. Dat is niet altijd zo. Bij jou lijkt het niet het geval. Om daar verandering in te brengen is het nodig dat jij uit jouw buikgevoel-situatie stapt. Stop met jezelf te laten gebruiken en aan te passen. Wat kan jij doen zodat dit stopt? Jouw werk ligt in het bewaken van grenzen. Jezelf serieus nemen zodat jouw partner niet anders kan dan jou ook serieus te nemen. Als je dat niet doet, zit je in een systeem van grenzeloosheid en misbruik. Soms kunnen we dat niet, dat wat ik hier nu zeg. Dan is therapie helpend. Om te leren hoe je grenzen kan trekken, hoe je kan zorgen voor dat stukje in jezelf dat de grensoverschrijding toelaat. Je bent welkom als je daaraan wil werken. Goede moed, Cindy
Herkenbaar ook voor mij. Mijn stiefkinderen zijn nu 20ers en 30ers, dus al effe geleden. Ik ben lang gefrustreerd geweest en heel kwaad op de andere mama, maar dat helpt niet. Ik heb met scha en schande geleerd om uit te zoeken wat zij nodig hebben en ze dat te geven. En ja, daarbij mijn eigen gevoel (én mijn ego) op zijn honger moeten laten. Soms moet je het verstand (en hun belang) de voorrang geven. Maar het loont. Onze relatie is er beter van geworden en op volwassen leeftijd kunnen ze kiezen hoe ermee om te gaan. Mijn man is altijd een goede steun geweest en dat is inderdaad zeer belangrijk.
Een keiknappe video, Cindy. Je boodschap is prachtig en zo waar.
Dank je wel Cindy, voor deze video. Ook hier heel herkenbaar, pijnlijk herkenbaar.
Een bio mama die haar 3 kinderen gedurende 3 jaar vertelde dat ze niet naar mij moeten luisteren, want ik ben hun mama niet. Zelfs wat betreft onze ‘huisregels’, hoefden ze niet naar ons te luisteren, want al onze huisregels waren belachelijk. Ik mocht hen niet helpen met huiswerk, dus dat liet ik los. Ik mocht hen niet naar hun sporten brengen, maar dan geraakten ze er simpelweg niet…
Intussen hebben we de kinderen van mijn man al 4 maanden niet meer gezien. De kinderen zitten in een loyaliteitsconfict met zware tekenen van ouderverstoting. Ik probeer mijn man te motiveren om het contact gaande te houden, hoewel de kinderen extreem en zwaar over me liegen tegen gerecht en bemiddelaar.
Hoever moet je dit laten gaan? Wanneer tellen mijn gevoelens ook? Want dat is waar ik het nu moeilijk met heb.
Ja, mijn man steunt me en vindt ook dat de kinderen momenteel veel te ver gaan, dat de leugens te ver gaan.
Kan dit nog goed komen?